Δύο παράλληλες ιστορίες, με κοινό πρωταγωνιστή, μία στην σπαρασσόμενη από εμφυλίους και αρρώστιες Αφρική και μία στην ευημερούσα και πνιγμάνη στην κατάθλιψη Δανία, όπου η βία λειτουργεί υπόγεια. Μία σπουδαία σκηνοθέτις, η Susanne Bier, πολύ αγαπητή μας ήδη από τις εξαιρετικές και βραβευμένες ταινίες Open Hearts (2002), Brothers (2004), After the Wedding (2006), Things we lost in fire (2007) και βέβαια την ταινία που παρουσιάζουμε, το Haevnen (Αγγλικός τίτλος In a better world, ελληνικός, Ίσως αύριο), το οποίο δικαίως πήρε Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 2010. Μαζί, ένα θαυμάσιο κάστ με τον Mikael Persbrandt, Ulrich Thomsen (Brothers, Arven, Adams Applen), Τrine Dyrholm (DeUsynlige), μαζι με δύο εξαιρετικά σέ απόδοση παιδιά.
ο καλογραμμένο σενάριο από τον "πολύ" Anders Thomas Jensen (43 σενάρια), σκηνοθέτη 6 ταινιών, μεταξύ των οποίων "Τα μήλα του Αδάμ" αι το "Μετά τον Γάμο", η θαυμάσια φωτογραφία και η μουσική επένδυση συμπληρώνουν ένα όμορφο δημιούργημα που ανεβάζει ακόμα περισσότερο την Bier στην εκτίμησή μας. Ο Δανέζικος κινηματογράφος που δικαίως είναι στις δόξες του μετά από τόσες καλές ταινίες τα τελευταία χρόνια, μας κάνει να μελαγχολούμε λίγο. Γιατί η Δανία των 4.000.000. κατοίκων έχει παραγωγή καλού και συνάμα ανθρωποκεντρικού κινηματογράφου, ενώ στην Ελλάδα όπου δόθηκαν τόσα πολλά χρήματα από το Κέντρο κινηματογράφου, προχωρήσαμε από τις ταινίες που "οδηγήσαν μια γενιά στα πιό βαθιά χασμουρητά" όπως λέει ο Σαββόπουλος, στις σεξοκωμωδίες τα τελευταία χρόνια; Την απάντηση την ξέρουμε, γιατί την βλέπουμε καθημερινά γύρω μας...
ΥΓ: Μην δώσετε σημασία σε κάτι διαδικτυακές κριτικές που μιλούν για εμπορική ταινία. Αγνοήστε της επιδεικτικά...
