Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

In my country (2005)




In my country (2005)  - Ν.Αφρική, 105' 
Σκη­νο­θε­σί­α: John Boorman
Παί­ζουν: Samuel Jackson, Juliette Binoche

"Όλοι αποτελούμε κομμάτι όλων. Όταν κάποιος αστυνομικός κάνει κακό σε μένα, κάνει κακό και σε σένα, κάνει κακό σε όλους σε αυτό τον κόσμο. Κάνει κακό και στον εαυτό του. Αυτό μας έμαθε ο Μαντέλα." (από την ταινία)


Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Langston Whitfield (Samuel Jackson), ένας αφροαμερικάνος ρεπόρτερ της Washington Post και η Anna Malan (Juliette Binoche), μια λευκή νοτιοαφρικανή ποιήτρια-ανταποκρίτρια της εθνικής ραδιοτηλεόρασης Νοτίου Αφρικής. Ακολουθούν την "Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης" στις διάφορες πόλεις που ταξιδεύει για να γίνουν μάρτυρες των αποτρόπαιων εγκλημάτων κατά την διάρκεια του απαρτχάιντ αλλά και της προσπάθειας που κάνουν οι κάτοικοι της χώρας για να επουλώσουν τις πληγές τους και να καταφέρουν να ζήσουν ειρηνικά οι δυο εθνότητες μεταξύ τους. Το ταξίδι αυτό δεν τους αφήνει ανέγγιχτους. Τους φέρνει αντιμέτωπους με τον ίδιο τους τον εαυτό. Η παραταξιακή αντιμετώπιση, η άγνοια, οι οικογενειακές πατροπαράδοτες αξίες αλλά και η αποστασιοποίηση δεν μπορούν να έχουν θέση όταν μέσω των ακροάσεων γίνονται μέτοχοι του πόνου των ανθρώπων που εκδιώχθηκαν και των συγγενών τους. Ένα πανό έξω από την "αίθουσα συμφιλίωσης" γράφει την ευαγγελική φράση "Η αλήθεια θα μας ελευθερώσει". Η αλήθεια θα ελευθερώσει και τους ήρωες της ταινίας μας, όπως και τον λαό της Αφρικής, που μας καλούν μαζί τους στο ταξίδι για την Συμφιλίωση. Μαζί με τους ήρωες οδοιπορούμε και εμείς. Ταξιδεύουμε στα μαγευτικά τοπία της Ν. Αφρικής και γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες της προσπάθειας του έθνους για συμφιλίωση και ενότητα.

Η ταινία του John Boorman (βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα για το "General" και γνωστός από τις ταινίες "Excalibur", "Hope and Glory", ο ράφτης του Παναμά) είναι βασισμένη στο βιβλίο "Country of my skull" της Νοτιοαφρικανής ποιήτριας-συγγραφέως Antjie Krog και είναι ένα οδοιπορικό με πολλά στοιχεία ντοκιμαντέρ που μας μεταφέρει στην Ν.Αφρική του Νέλσον Μαντέλα. Η αφήγηση είναι έτσι δομημένη ώστε να μην εκβιάζει το συναίσθημα του θεατή, δείχνοντας για παράδειγμα σκηνές ωμής βίας, αλλά τον αφήνει να συμμετάσχει σαν ένας απλός παρατηρητής και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.



Η συ­νέ­χεια ε­πί της ο­θό­νης!

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Red Dust (2004)


Red Dust (2004)  - Ν.Αφρική, 106' 
Σκη­νο­θε­σί­α: Tom Hooper
Παί­ζουν: Hilary Swank, Chiwetel Ejiofor

Με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου Νοτιοαφρικανού ηγέτη Nelson Mandela, ξεκινάμε ένα μικρό αφιέρωμα σε ταινίες σχετικές με το Appartheid και την προσπάθεια συμφιλίωσης λευκών και μαύρων στην Ν. Αφρική.
To 1994 λήγει το apartheid στην Ν. Αφρική. Ωστόσο η κοινωνική συνοχή μετά από πολλούς αιώνες δουλείας είναι εξαιρετικά εύθραυστη. Οι πληγές από τον ρατσισμό των λευκών έναντι στους μαύρους είναι ακόμη νωπές στις μνήμες των ανθρώπων. Ένα χρόνο μετά, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό την προεδρία του Nelson Mandela θέσπισε την "Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης". Σκοπός της επιτροπής ήταν η προσέγγιση και συμφιλίωση λευκών και μαύρων και η αποφυγή αντεκδικήσεων και βιαιοπραγιών ανάμεσα στις δυο πλευρές. Τα μέλη των σωμάτων ασφαλείας της Ν. Αφρικής που συμμετείχαν σε βασανισμούς, φόνους και κακοποιήσεις κατά την περίοδο του apartheid, διαβεβαιώνονταν ότι δεν θα καταδικαστούν για τα εγκλήματα που διαπράξαν, αρκεί να τα δήλωναν στην επιτροπή. Η επιτροπή αντίστοιχα θα έδινε αμνηστία μόνο σε εκείνους οι οποίοι θα ομολογούσαν δημόσια τα εγκλήματά τους. Για 7 χρόνια, γύριζε όλη την Ν.Αφρική με σκοπό να βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τα τραύματα του παρελθόντος και να υπάρξει ουσιαστική συμφιλίωση.

Μία τέτοια ιστορία περιγράφεται και μέσα από το Red Dust. Ο πρώην αστυνομικός του Smitsrivier, Dirk Hendricks ζητάει αμνηστία από την Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης για τον βασανισμό του Alex Mpondo (Chiwetel Ejiofor), το 1986. Μετά από κάποια χρόνια στην φυλακή για τον φόνο που είχε διαπράξει, θέλει να ξεκινήσει την ζωή του από την αρχή. Έτσι, στην δημόσια ομολογία των εγκλημάτων του, καλεί σαν μάρτυρα τον ίδιο τον Mpondo.
Ο Mpondo είχε φυλακιστεί και βασανιστεί το 1986 μαζί με τον φίλο του τον Steve Sizela από τον Hendricks για την αντιστασιακή τους δράση. Ο φίλος του από τότε εξαφανίστηκε υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και δεν τον ξαναείδε κανείς ποτέ ζωντανό. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που ο Mpondo που συμφωνεί να ακούσει την ομολογία του Hendricks στην επιτροπή: θέλει να μάθει πραγματικά τι συνέβη με τον φίλο του τον Steve. Έτσι, ζητάει την βοήθεια της Sarah Barcant (Hilary Swank), μιας νεαρής δικηγόρου που επιστρέφει στην πατρίδα της μετά από πολλά χρόνια σπουδών και καριέρας στο εξωτερικό για να ζήσει από κοντά τις συγκλονιστικές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που συμβαίνουν.

Οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με το παρελθόν τους, την αλήθεια που πολλές φορές την έχουν καλά κρυμμένη μέσα τους, έρχονται αντιμέτωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό. Η συμφιλίωση δεν είναι μια εύκολη και γρήγορη διαδικασία. Οι πληγές μπορεί να επουλώνονται αλλά πάντα μένει κάποιο σημάδι για να θυμίζει τον πόνο. Ο Tom Hooper (Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας για την ταινία "Ο λόγος του Βασιλιά", Χρυσή Σφαίρα για την ταινία "Οι Άθλιοι"-2013, κ.α.) μας ταξιδεύει στην Ν. Αφρική εκείνης της εποχής. Η βραβευμένη ταινία του (βραβείο κριτικών στο Διεθνές φεστιβάλ Ινδίας) αποτυπώνει με πολύ ωραίο τρόπο την μοναδική στην παγκόσμια ιστορία προσπάθεια συμφιλίωσης - συγχώρεσης των 2 αντιμαχόμενων ομάδων ενός λαού και συγκινεί εστιάζοντας στις ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων.



 Η συ­νέ­χεια ε­πί της ο­θό­νης