Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

In my country (2005)




In my country (2005)  - Ν.Αφρική, 105' 
Σκη­νο­θε­σί­α: John Boorman
Παί­ζουν: Samuel Jackson, Juliette Binoche

"Όλοι αποτελούμε κομμάτι όλων. Όταν κάποιος αστυνομικός κάνει κακό σε μένα, κάνει κακό και σε σένα, κάνει κακό σε όλους σε αυτό τον κόσμο. Κάνει κακό και στον εαυτό του. Αυτό μας έμαθε ο Μαντέλα." (από την ταινία)


Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Langston Whitfield (Samuel Jackson), ένας αφροαμερικάνος ρεπόρτερ της Washington Post και η Anna Malan (Juliette Binoche), μια λευκή νοτιοαφρικανή ποιήτρια-ανταποκρίτρια της εθνικής ραδιοτηλεόρασης Νοτίου Αφρικής. Ακολουθούν την "Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης" στις διάφορες πόλεις που ταξιδεύει για να γίνουν μάρτυρες των αποτρόπαιων εγκλημάτων κατά την διάρκεια του απαρτχάιντ αλλά και της προσπάθειας που κάνουν οι κάτοικοι της χώρας για να επουλώσουν τις πληγές τους και να καταφέρουν να ζήσουν ειρηνικά οι δυο εθνότητες μεταξύ τους. Το ταξίδι αυτό δεν τους αφήνει ανέγγιχτους. Τους φέρνει αντιμέτωπους με τον ίδιο τους τον εαυτό. Η παραταξιακή αντιμετώπιση, η άγνοια, οι οικογενειακές πατροπαράδοτες αξίες αλλά και η αποστασιοποίηση δεν μπορούν να έχουν θέση όταν μέσω των ακροάσεων γίνονται μέτοχοι του πόνου των ανθρώπων που εκδιώχθηκαν και των συγγενών τους. Ένα πανό έξω από την "αίθουσα συμφιλίωσης" γράφει την ευαγγελική φράση "Η αλήθεια θα μας ελευθερώσει". Η αλήθεια θα ελευθερώσει και τους ήρωες της ταινίας μας, όπως και τον λαό της Αφρικής, που μας καλούν μαζί τους στο ταξίδι για την Συμφιλίωση. Μαζί με τους ήρωες οδοιπορούμε και εμείς. Ταξιδεύουμε στα μαγευτικά τοπία της Ν. Αφρικής και γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες της προσπάθειας του έθνους για συμφιλίωση και ενότητα.

Η ταινία του John Boorman (βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα για το "General" και γνωστός από τις ταινίες "Excalibur", "Hope and Glory", ο ράφτης του Παναμά) είναι βασισμένη στο βιβλίο "Country of my skull" της Νοτιοαφρικανής ποιήτριας-συγγραφέως Antjie Krog και είναι ένα οδοιπορικό με πολλά στοιχεία ντοκιμαντέρ που μας μεταφέρει στην Ν.Αφρική του Νέλσον Μαντέλα. Η αφήγηση είναι έτσι δομημένη ώστε να μην εκβιάζει το συναίσθημα του θεατή, δείχνοντας για παράδειγμα σκηνές ωμής βίας, αλλά τον αφήνει να συμμετάσχει σαν ένας απλός παρατηρητής και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.



Η συ­νέ­χεια ε­πί της ο­θό­νης!