" Τhe Dabba" - The Lunchbox

 

 Σκηνοθεσία, Σενάριο: Ritesh Batra

Μια υπέροχη ταινία από την Ινδία (2013),

με 22 βραβεύσεις σε διάφορα φεστιβάλ.

Στην πο­λύ­βου­η Βομ­βά­η των 20.000.000 κα­τοί­κων, οι ερ­γα­ζό­με­νοι έ­χουν μί­α πα­ρα­δο­σια­κή συ­νή­θεια σχε­τι­κά με το με­ση­με­ρια­νό φα­γη­τό τους. Δεν τρώ­νε έ­ξω, ού­τε παίρ­νουν από το πρωί φα­γη­τό μαζί τους, αλ­λά προ­τι­μούν να το τρώ­νε φρε­σκο­μα­γει­ρε­μέ­νο, σταλ­μέ­νο κα­τευ­θεί­αν α­πό το σπί­τι τους ό­πως συ­νήθ­ι­ζαν και οι πρό­γο­νοί τους. Το "dabbawallas" ό­πως ο­νο­μά­ζε­ται, εί­ναι έ­να σύ­στη­μα ό­που μέ­σω χι­λιά­δων κού­ρι­ερς το φα­γη­τό φτά­νει ζε­στό α­πό τα σπί­τια των ερ­γα­ζο­μέ­νων στις δου­λει­ές τους και στην συ­νέ­χεια ε­πι­στρέ­φουν τα ά­δεια "τά­περ" στα σπί­τια τους. 

Μια λαν­θα­σμέ­νη δι­εύ­θυν­ση για πα­ρά­δο­ση φα­γη­τού θα φέ­ρει σε ε­πα­φή μια νε­α­ρή νοι­κο­κυ­ρά (Νιμ­ράτ Κόρ) που εί­ναι πα­ρα­με­λη­μέ­νη α­πό τον άν­τρα της κι έ­να με­σή­λι­κα λο­γι­στή (Ιρ­φάν Καν), που ζει κα­τα­θλι­πτι­κά με­τά τον θά­να­το της γυ­ναί­κας του. Εν­τυ­πω­σι­α­σμέ­νος α­πό το νό­στι­μο σπι­τι­κό φα­γη­τό, ο μο­να­χι­κός λο­γι­στής θα αρ­χί­σει μια αλ­λη­λο­γρα­φί­α με την νέ­α γυ­ναί­κα, σταλ­μέ­νη μέ­σα στα κου­τιά του φα­γη­τού, που θα ε­ξα­κο­λου­θή­σουν να πη­γαί­νουν στην λά­θος δι­εύ­θυν­ση.

Σκέ­ψεις γύ­ρω α­πό την ζω­ή στην με­γα­λού­πο­λη, τις σχέ­σεις των αν­θρώ­πων που αλ­λά­ζουν, την μο­να­ξιά και τή νο­στι­μιά του φα­γη­τού, θα πη­γαι­νο­έρ­χον­ται α­πό το σπί­τι στο λά­θος γρα­φεί­ο, α­να­στα­τώ­νον­τας την μί­ζε­ρη ζω­ή των πρω­τα­γω­νι­στών και θα ο­δη­γή­σουν σε συ­ναι­σθή­μα­τα και α­πο­φά­σεις, κα­θώς ό­λο προ­σμο­νή θα πε­ρι­μέ­νουν ο έ­νας το με­ση­μέ­ρι και η άλ­λη το α­πό­γευ­μα να δι­α­βά­σουν με λα­χτά­ρα τα γράμ­ματα.

Πα­ρά την στα­τι­κό­τη­τα τις δρά­σης, η ται­νί­α μό­νο αρ­γή δεν εί­ναι, τό­σο που τα 104 λε­πτά μοιά­ζουν λί­γα για τον θε­α­τή που θα ή­θε­λε να συ­νε­χι­στεί και άλ­λο η ται­νί­α!

Ρε­α­λι­σμός, χα­μη­λοί τό­νοι, λι­τή σκη­νο­θε­σί­α, ε­ξαι­ρε­τι­κές ερ­μη­νεί­ες α­πό τους δύ­ο πρω­τα­γω­νι­στές, πολ­λές σκη­νές και πλά­να, ευ­αι­σθη­σί­α, συ­ναί­σθη­μα, κα­μιά προ­σπά­θεια εν­τυ­πω­σια­σμού συν­θέ­τουν αυ­τή την πα­νέ­μορ­φη ται­νί­α που δί­καια έ­γι­νε πο­λυ­βρα­βευ­μέ­νη σε μι­κρό χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα.